Π. Λ. ΠΑΠΑΓΑΡΥΦΑΛΛΟΥ
ΤΑ ΕΚΤΑΚΤΑ ΜΕΤΡΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΑΠΟ ΤΟ «ΙΔΙΩΝΥΜΟ» ΤΟΥ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ ΩΣ ΚΑΙ ΤΗ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ ΤΟΥ 1967
Με τούτο το οδυνηρό πόνημά του ο συγγραφέας αναδιπλώνει το πλαίσιο των νομοθετικών και διοικητικών ανελεύθερων και καταπιεστικών μέτρων τα οποία ίσχυσαν και ταλάνισαν επισήμως την ελληνική κοινωνία και ιδιαιτέρως του κόσμου της αριστεράς, από το 1929, οπότε η κυβέρνηση του Ελευθερίου Βενιζέλου, θέσπισε το διαβόητο «Ιδιώνυμο», με το νόμο 4229. Αφορμή για τη θέσπιση αυτού του νόμου υπήρξε η αλλοπρόσαλλη «διεθνιστική» πολιτική του ΚΚΕ, το οποίο όχι μόνο συνηγορούσε αλλά και πρωτοστατούσε στην απόσπαση της Μακεδονίας και της Θράκης από το εθνικό μας κορμό για τη δημιουργία του «Κράτους του Αιγαίου».
Ήταν οι αποφάσεις της Βαλκανικής Κομμουνιστικής Ομοσπονδίας από το 1920 τις οποίες συνέχισε μετά ζήλου και η Τρίτη Κομμουνιστική Διεθνής, της οποίας το ΚΚΕ αποτέλεσε οργανικό Τμήμα της από το 1924.
Εν όψει αυτού του γεγονότος, η κυβέρνηση θέσπισε αυτό το νόμο, για την «προστασία του καθεστώτος», κατά τη συζήτηση του οποίου ο πρωθυπουργός Ε. Βενιζέλος,έλεγε στη Βουλή: «Να ψηφίσωμεν το ταχύτερον το νομοσχέδιον ίνα δια τούτου οπλίσωμεν το κράτος… Όταν το κράτος βλέπει συντελούμενον το αδίκημα της εσχάτης προδοσίας έχει το δικαίωμα να το σταματήσει εγκαίρως». Με αφετηρία λοιπόν αυτόν τον νόμο αρχίζουν οι εκτοπίσεις και οι φυλακίσεις των κομμουνιστών, οι οποίες θα συνεχίσουν, έως το 1974, με την αυτοκατάρρευση του Στρατιωτικού Καθεστώτος της 21η Απριλίου 1967.
Στο ενδιάμεσο χρονικό διάστημα θα θεσπιστεί ένα «βελτιωμένο» νομοθετικό πλαίσιο από τη δικτατορία του Μεταξά (με το διαβόητο νόμο 375 «Περί Κατασκοπείας»). Κατά την περίοδο της μεταξικής δικτατορίας θα συνεχίσουν οι διώξεις των κομμουνιστών, τόσο με φυλακίσεις όσο και με εξορία στην Ακροναυπλία που δημιουργήθηκε γι’ αυτό το σκοπό.
Παράλληλα, η δικτατορία θέσπισε και τα περίφημα «πιστοποιητικά κοινωνικών φρονημάτων», τα οποία απαγόρευαν την εργασία των κομμουνιστών στον ευρύτερο δημόσιο τομέα.
Τη μεταξική νομοθεσία «βελτίωσε» το «δημοκρατικό» καθεστώς αρχής γενομένης με το διαβόητο Γ΄ ψήφισμα, του Ιουνίου του 1946 και ακολούθησαν στη διάρκεια του εμφυλίου Α.Ν. 509/47 όσο διαβόητο Α.Ν. 516 του 1948, με τον οποίο καθιερώθηκε και η περίφημη: «Δήλωση» αποκήρυξης του ΚΚΕ.
Αυτό σημαίνει ότι όποιος δεν υπέγραφε αυτή τη «Δήλωση», όχι μόνο δεν μπορούσε να εργαστεί αλλά αρκετές φορές σήμαινε και θάνατο, όπως συνέβη με πολλούς κομμουνιστές και ανάμεσά τους ο αδελφός Γιάννης, που εκτελέστηκε το Μάρτη του 1948 ενώ ήταν φυλακισμένος για αδίκημα Τύπου. Τα έκτακτα καταπιεστικά μέτρα και τα πιστοποιητικά φρονημάτων βασάνισαν χιλιάδες και χιλιάδες κομμουνιστές, στις εξορίες, τις φυλακίσεις και στην πείνα, λόγω ανεργίας για όσους δεν υπέγραφαν «Δήλωση».
Ο γράφων και τ’ αδέλφια του έχουν πικρή εμπειρία αυτών των ανελεύθερων καθεστωτικών μέτρων, αφού απολύθηκαν από τις υπηρεσίες τους επί «δημοκρατικών» κυβερνήσεων και εξορίστηκαν επί δικτατορίας.
Όλα αυτά και άλλα πολλά στο κείμενο, με φωτοτυπίες και ντοκουμέντα.
Αντίδοτο ISBN: 978-618-83758-2-6
239 σελίδες 17×24
8/11/2018
Ενδεικτική τιμή 18 ευρώ
